فناوری

فن آوری (Technology)، ساخت و کاربرد ابزار، ماشینها و فرایندهائی است که به حل مشکلات بشر کمک می کند. به عنوان یک فعالیت انسانی، فن آوری پیش درآمد علم و مهندسی است و شامل دانش بشری برای حل مسائل حقیقی در طراحی ابزار، ماشینها، مواد یا فرآیندهای استاندارد می باشد. بنابراین استاندارد کردن طراحی، یک ویژگی اساسی فن آوری می باشد.

علم، مهندسی و فن آوری

علم، مطالعه پدیده ها و حقایق می باشد. مهندسی، کاربرد دانشی که بطور علمی آموخته شده، برای توسعه محصولات می باشد. فن آوری استفاده از محصولات مهندسی است. مثلاً جریان الکترونها، جریان الکتریکی را می سازد، این حقیقت، یک مفهوم در علم می باشد. وقتی جریان الکتریکی از یک وسیله نیمه هادی مانند سیلیکون یا ژرمانیسم عبور می کند، فرایند را الکترونیک می نامیم، ساخت یک وسیله الکترونیک با استفاده از مفهوم الکترونیک، مهندسی الکترونیک است. رایانه ها با استفاده از مهندسی الکترونیک ساخته شده اند. استفاده از رایانه برای ذخیره اطلاعات، پردازش اطلاعات و فرستادن آن از یک جا به جای دیگر از طریق تجهیزات ارتباط راه دور و به طریقه ایمن، فن آوری اطلاعات نامیده می شود.

اصطلاح فن آوری، اغلب اختراعات و ابزاری را که از اصول علمی و فرایندهای تازه کشف شده، استفاده می کنند، توصیف می کند. درهر حال، حتی اختراعات بسیار کهن مانند چرخ نمونه ای از فن آوری هستند.

تعریف دیگری از فن آوری در اقتصاد کاربرد دارد. به فن آوری به عنوان وضعیت جاری دانش ما درباره چگونگی ترکیب منابع برای تولید محصولات مطلوب، (و دانش ما از آنچه می تواند تولید شود) می نگرد، بدین ترتیب، هر گاه دانش فنی ما افزایش می یابد، می توانیم تغییرات صنعتی را ببینیم.

مفاهیم فن آوری

باطری اشکانی به جای مانده از 200 سال پیش از میلاد- بغداد

• فن آوری مناسب
• فن آوری میانه
• ارتباطات
• فن آوری حد واسط
• اینترنت
• اصل پیشگیری
• استراتژی فن آوری
• مدل پذیرش فن آوری
• چرخه فن آوری
• انتقال فن آوری

 

فهرست برخی از فن آوری ها

• نحوه ارتباط با اینترنت
• فن‌آوری هسته‌ای
• روباتیک

 

منبع: سایت رشد

جرقه کشف اولین باتری

معمولاً افتخار اکتشافاتی که برای نخستین بار منجر به مشاهده ی جریان الکتریکی شد را به لوئیجی گالوانی، فیزیولوژیست ایتالیایی (01737-1798)، نسبت می دهند. او در سال 1786 مشاهده کرد که پای تشریح شده ی قورباغه ای که بر روی میزی در نزدیکی یک مولد الکتریسیته ی ساکن قرار داشت، به صورت پرشی تکان می خورد (در واقع 30 سال قبلفلوریانو کالدانی چنین چیزی را دیده بود). گالوانی با مطالعه آنچه خودش آن را «الکتریسیته ی جانوری» می نامید، مشاهده ی خود را پیگیری کرد. او پای قورباغه ای را با قلابی از جنس برنج از نرده ای آهنی آویزان کرد و دید که وقتی قسمت پایین پا با قسمت دیگری از نرده تماس پیدا می کند، منقبض می شد (ظاهراً او باز هم از آزمایش مشابهی کهیان سوامردام، حدود یک قرن پیش از آن در هلند انجام داده بود، اطلاعی نداشت.)

گزارش گالوانی، علاقه دانشمند ایتالیایی دیگری را به نامآلساندرو ولتا، که فیزیکدان بود، برانگیخت. به عقیده ی ولتا علت این که پای قورباغه بر نرده ی ایوان منقبض می شد الکتریسیته ی جانوری نبود، بلکه در نتیجه ی اختلاف پتانسیل بین دو فلز نامشابه بود (یکی برنجی که در قلاب به کار رفته و عمدتاً از مس تشکیل شده بود، و دیگری آهن موجود در نرده ی ایوان)، که نادانسته از طریق بافت جانوری به یکدیگر متصل می شدند.

به نظر ولتا اعصاب و ماهیچه های قورباغه چیزی جز یک برقنمای (الکتروسکوپ) بسیار حساس نبودند، که باعث می شدند بتوان جریاناتی بسیار ضعیف ( ضعیف تر از آن چه تا آن هنگام با وسایل موجود بررسی شده بود) را تشخیص داد.

ولتا نظریه ی اختلاف پتانسیل الکتریکی فلزات نامشابه را با اختراع نخستین باتری، که در سال 1800 در نامه ای خطاب به انجمن سلطنتی در لندن شرح داد، اثبات کرد. در باتری ولتا از «سلول» هایی استفاده شده بود که از دو فلز متفاوت که دنبال هم قرار گرفته بودند ، نظیر نقره و روی که با قرص های مقوایی مرطوب از یکدیگر جدا شده بودند تشکیل می شد. ترکیب این سلول های «گالوانیک» تشکیل باتریی را می داد که توان یا «ولتاژ» آن بستگی به تعداد سلولهایی داشت که به یکدیگر متصل شده بودند.

باتریهایی که بدین ترتیب ساخته شدند نخستین منبع مفید جریان الکتریکی بودند. تا پیش از آن فقط مولدهای الکتریسیته ساکن شناخته شده بودند؛ این مولدها تخلیه های الکتریکی با ولتاژ بالا ایجاد می کردند اما جریان یکنواختی را به وجود نمی آوردند. باتری ولتا حتی به شکل اولی و ابتدایی خود اکتشافات الکتروشیمیایی مهمی را ، نظیر کشف عناصر فلزی سدیم  و پتاسیم به دستسِر هنری دیوی، مقدور ساخت.

اولین کالسکه در ایران

اولین کالسکه در سال 1267 ه.ق. به همت "معیر الممالک" در طهران ساخته شد و بعد از مدت کوتاهی استفاده از کالسکه رواج و نیز روز به روز طرفداران بیشتری پیدا می کرد. به علت نامناسب بودن خیابانها و کوچه ها تردد کالسکه مشکل بود و به همین دلیل دولت وقت تصمیم به سنگفرش کردن خیابانها و کوچه ها گرفت تا کالسکه ها بهتر بتوانند تردد کنند.

از کالسکه هم در داخل شهر و هم در خارج از شهر استفاده می شد. کالسکه ها را معمولا چهار اسب می کشیدند و به واسطه همین تعداد زیاد اسب، وسیله تندروی خوبی برای مسافرت به حساب می آمده است.

در آغاز استفاده از کالسکه مخصوص اعیان و اشراف بود ولی بعد از مدتی کالسکه سواری رواج عمومی پیدا کرد و کار به جایی رسید که فردی به نام "مهدیخان" که صاحب جمع وجوه خارجه نیز بود اقدام به کرایه دادن کالسکه نمود و به همین منظور ده کالسکه تهیه کرد و آنها را در دروازه محمدیه در کاروانسرایی که بعدها به کاروانسرای کالسکه خانه شهرت پیدا کرد مستقر نمود، هر کسی که احتیاج به کالسکه داشت به کاروانسرای مزبور مراجعه کرده و اقدام به کرایه کردن کالسکه می نمود.

در آغاز کرایه یک کالسکه به همراه کالسکه چی آن به قرار ساعتی یکهزار دینار بود و شخص کرایه کننده هر چند ساعت که می خواست می توانست کالسکه را در اختیار خود نگه دارد.

لازم به توضیح است که کالسکه یک کلمه روسی بوده و فارسی آن گردونه است. در ایران قدیم نوعی گردونه ای اسبی بود که آن را ارابه های جنگی می گفتند و بیشتر در مواقع جنگ از آن استفاده می شد و کمتر در مواقع معمولی به کار می رفت.

تا زمان فتحعلی شاه کالسکه در ایران نبود و سلاطین و بزرگان، موقع سفر سوار اسب یا تخت روان می شدند. در دوران سلطنت فتحعلی شاه پادشاه انگلستان یک کالسکه زرنگار برای شاه ایران هدیه کرد و این کالسکه تاریخی با کشتی تا بصره و بغداد، و از آنجا به وسیه قاطر  و اسب به تهران حمل شد و چون خیابانها و کوچه ها تنگ بود کالسکه را از هم جدا کرده و در میدان ارگ مجدداً بر روی هم سوار نمودند. شاه که خیلی به سواری آن علاقه داشت و از طرفی کسی رانندگی بلد نبود و بالفرض وجود راننده، خیابانی برای عبور وجود نداشت؛ ناچار درباریان در مقابل اصرار شاه او را سوار کرده و چندین بار آن را دور ارگ گردانیدند.

ناپلئون نیز یک کالسکه برای فتحعلی شاه فرستاد؛ ولی هیچیک از این دو کالسکه به علت نبودن راه مورد استفاده قرار نگرفت، فقط در زمان ناصرالدین شاه کالسکه بسیار رایج شد.