روش تدریس نمایش عملی

این روش بر مشاهده و دیدن استوار است. افراد مهارتهای خاصی را از طریق دیدن فرا می‌گیرند. بعنوان مثال معلم در کلاس درس تصمیم دارد کار کردن با یک وسیله را به دانش‌آموزان یاد دهد که از طریق این روش می‌تواند عمل کند. مهمترین حسن این روش،‌ به کارگیری اشیای حقیقی و واقعی در آموزش است و بیشتر برای درسهایی که جنبه‌ی عملی دارند کاربرد دارد.

1.        مرحله آمادگی:

معلم باید هدف از تدریس را دقیقا̋ مشخص کند و امکانات لازم را از قبل فراهم نماید و از سالم بودن آن ابزار اطمینان حاصل کند.

2.       مرحله توضیح:

معلم قبل از انجام تدریس، باید اهداف تعیین شده را برای شاگردان به وضوح بیان کند، نحوه و علت انجام دادن عمل را توضیح دهد و سوالاتی را که انتظار دارد شاگردان در پایان تدریس، پاسخ دهند را مطرح کند که باعث جلب توجه شاگردان شود.

3.       مرحله نمایشی:

معلم باید روش صحیح کار و مراحل آن را به نمایش بگذارد و بعنوان مثال فرآیند کار یک موتور چهار زمانه را به دانش‌آموزان توضیح دهد.

4.       مرحله آزمایش و سنجش:

بعد از اجرای مراحل بالا، معلم باید از دانش‌آموزان بازخورد دریافت کند تا متوجه شود که دانش‌آموزان موضوع را فهمیده‌اند یا نه( مهارت لازم را کسب کرده‌اند یا نه؟) و در صورت بروز مشکل، معلم نقایص را برطرف نماید که با پرسشهای کتبی یا شفاهی می‌تواند به این موضوع دست یابد.

محاسن و محدودیت‌ها‌ی روش نمایشی

از محاسن این روش می‌توان از به کار گیری اشیای حقیقی و واقعی نام برد. این روش، در مدارس فنی که اغلب با ماشین‌آلات سرو کار دارند، و وسایل کار بسیار محدود است، روش مناسبی است. اما با توجه به اینکه شاگردان نمی‌توانند از را تجارب مستقیم و از راه عمل و تمرین و تکرار، مهارت لازم را کسب کنند، یادگیری از کیفیت چندان مطلوبی برخوردار نخواهد بود.

پ.ن: اکثر واحدهای فنی کتاب را می توان به راحتی با این شیوه تدریس نمود.