اصول انتخاب روش تدریس

استفاده از روشهای مناسب و مطلوب در ارائه درس نه تنها دانش آموزان را بر سر شوق و ذوق آورده و انگیزه یادگیری را در آنان تقویت میکند، بلکه معلم را در تبدیل محیط کلاس به جامعه ای کوچک و دلپذیر قادرتر میسازد. در نتیجه ایجاد و پیشرفت و توسعه چنین محیط هایی است که حس کنجکاوی دانش آموزان برانگیخته شده، ارتباط و همکاری دو جانبه معلم و دانش آموز افزایش یافته، به تفاوتهای فردی توجه خاصی معطوف گردیده و فعالیتهای دانش آموزان متنوعتر گشته و به امیال و استعدادهای آنان عنایت خاصی مبذول شده و دانش آموزان به تدریج به صورت افرادی متفکر، نقاد و تحلیل گر پرورش یافته و معلومات و مهارتهایی که کسب رابطه ای تنگاتنگ با زندگی واقعی در اجتماع پیدا میکنند.
در انتخاب روش تدریس اصولی وجود دارند که می توانند راهنمای معلمان باشند. در این جا پاره ای از آنها ذکر می شوند:
1. اصل رشد و هماهنگی: بدین معنی که در انتخاب روش بایستی سن، استعداد، توانایی و درک و فهم دانش آموزان مورد توجه قرار گیرد.
2. اصل رغبت: بدین مفهوم که انتخاب روش تدریس باید با توجه به علاقه و رغبت دانش آموزان انتخاب گردد.
3. اصل فعالیت: یعنی روش تدریس باید دانش آموزان را به تفکر، همکاری، کوشش و فعالیت ترغیب سازد.
4. اصل راهنمایی: بدین معنی که در جریان تدریس بایستی دانش آموزان را ار امور دانسته و ندانسته و ناآشنا هدایت کرد.
5. اصل موفقیت: بدین قرار که روش تدریس بایستی چنان انتخاب گردد که دانش آموزان احساس موفقیت کنند.
6. اصل استفاده از حواس مختلف: بدین معنی که از حواس دانش آموزان در جریان تدریس استفاده به عمل آید تا امر یادگیری بسیار موثرتر، مفیدتر و بادوامتر باشد.
7. اصل داشتن معلومات لازم و کافی: بدین معنی که معلم فاقد اطلاعات و بی بهره از هستی، به قول معروف قادر نخواهد بود که هستی آفرین باشد.
8. اصل تفاوتهای فردی: بدین مفهوم که تفاوتهای فردی دانش آموزان از لحاظ استعداد، فهم مطلب، سرعت یادگیری در تدوین هر مطلب یا موضوع توجه نمود.