سنگ ریزه ی صحیح

مردی شنید که کیمیاگری، در صحرایی در همان نزدیکی، حاصل سالها مرارتش را گم کرده است: حجر کریمه را، که هر فلزی را به طلا مبدل می‌کرد. به فکر افتاد که حجر کریمه را پیدا کند و ثروتمند شود، و سر به صحرا گذاشت. نمی‌دانست حجر‌کریمه به چه شکلی است و از این رو، هر سنگ‌ریزه‌ای را که می‌یافت، به گیره‌ی‌ کمربندش می‌مالید تا ببیند چه پیش می‌آید.

یک سال گذشت، سالی دیگر هم گذشت و هیچ اتفاقی نیفتاد. اما مرد با اشتیاق به جست و جوی برای یافتن سنگ جادویی ادامه داد. دره‌ها و کوه‌های صحرا را پشت سر گذاشت و سنگی را از پس سنگی دیگر به گیره‌ی کمربندش مالید، بی‌آنکه دیگر توجهی یکند به آن‌چه انجام می‌داد.

یک شب، پیش از خواب متوجه شد که گیره‌ی کمربندش طلا شده است! اما کدام سنگ باعث این اتفاق شده بود؟ این معجزه روز رخ داده بود یا شب؟ مدت‌ها بود که به حاصل تلاشش توجه نکرده بود. چیزی که قبلا جست و جویی با هدفی مشخص بود، به مشقتی مالوف تبدیل شده بود که هیچ تمرکز یا لذتی در آن نبود. چیزی که قبلا یک ماجرا بود، به اعمال شاقه‌ی بی حاصلی تبدیل شده بود.

دیگر نمی‌دانست سنگ درست کدام بوده، گیره‌ی کمربندش طلا شده بود و دیگر استحاله‌ای رخ نمی‌داد. راه درست را انتخاب کرده بود، اما به معجزه‌ای که منتظرش بود، توجه نکرده بود.

پرورش ذوق هنری کودکان

فصل تابستان و اوقات فراغت می‌توانیم به پرورش ذوق هنری کودکانمان کمک کنیم. هر کودک طبیعتا به هنر و کارهای دستی علاقه نشان می‌دهد. حداقل اینکه هر کودکی دوست دارد نقاشی بکشد و آن را با میل و سلیقه خود رنگ‌آمیزی کند و از این کار لذت می‌برد. اگر در رنگ آمیزی نقاشی کودکان دقت کنید، به وجود ذوق هنری آنها پی خواهید برد. خانواده‌ها می‌توانندبا فراهم آوردن وسائل هنری و بازگذاشتن دست کودکان، ذوق هنری آنها را تحریک کنند و از آنها هنرمندانی بسازند که نام ایرانی را نسل به نسل انتقال دهند.

کی میگه جوجه تیغی زشته؟

لکه زدایی

لکه  های نوشابه را باید سریع پاک کنید. اکثر این لکه‌ها با آب سرد و پود لباسشویی تمیز می‌شود. کافی است آنها را یک ربع ساعت در آب نیم‌گرم محتوی پودر لباسشویی بخیسانید و بعد آبکشی نمایید. اگر پارچه غیر قابل شستشوست مخلوطی از آب و الکل را به نسبت مساوی آماده کنید و بعد با پنبه تمیز دیگری آن را خشک کنید. اگر لکه از بین نرفت و کم‌رنگ شد این عمل را چند بار تکرار کنید. لکه برخی از آب میوه‌ها مانند انگور به سادگی و با آب تمیز می‌شوند ولی تمیز کردن لکه آب بعضی میوه‌ها مانند سیب و آب انار به آسانی امکان‌پذیر نیست. ولی در هر حال به محض ریختن آب میوه بر روی لباس به پاک کردن آن اقدام نمایید. روش کلی شستشوی آنها با آب سرد و پودر لباسشویی است. در مورد لکه‌های سمج می‌توانید از نمک آشپزخانه کمک بگیرید به این ترتیب که پارچه لکه شده را که خیس کرده‌اید بر روی آن مقدار زیادی نمک ریخته و آن را با پنبه مالش دهید و سپس با آب نیم‌گرم بشویید. در صورت برطرف نشدن کمی آب ژاول(وایتکس) یک قاشق را در یک لیتر آب سرد مخلوط کرده و با آن پارچه لکه شده را بشویید.

اما آب میوه همیشه باعث به وجود آمدن لکه ‌نمی‌شود بلکه گاهی خود، لکه بر خوبی به حساب می‌آید. از قبیل آب لیمو و آب پرتقال. آب لیمو برای لکه‌زدایی ظروف نقره‌ای به کار برده می‌شود.

اگر وسایل و روکش‌های چرمی تیره شده باشند، آنها را با پوست پرتقال و لیمو یا آب آنها مالش داده تا طراوت و تازگی خود را به دست بیاورند . در ضمن اگر بر روی بخاری قرار بگیرند بو‌گیر مطبوعی هستند.

چگونه خانه خود را خنک نگه داریم؟

وقتی تابستان می‌آید و خورشید یک لحظه هم از تابیدن نمی‌ماند، خنک کردن خانه کار واقعا سختی می‌شود حتی اگر قرار باشد این کار با یک کولر آبی قوی یا پنکه‌ای همیشه روشن انجام شود. در اوج روزهای گرم تابستان آن هم در حوالی ظهر گرما به بیشترین حد می‌رسد و در برخی ساختمان‌ها

فضایی شبیه به سونای خشک ایجاد می‌شود.

البته استفاده از کولرهای گازی یا سیستم‌های تهویه مطبوع کمی از این مشکل می‌کاهد، اما هزینه‌های نصب و هزینه‌های برق مصرفی آن به حدی است که خیلی از خانواده‌ها را از خرید آنها منصرف می‌کند. کسانی هم هستند که می‌دانند در سیستم‌های تهویه هوا ترکیباتی به کار می‌رود که سبب نازک شدن لایه ازن می‌شود و به خاطر حفظ محیط زیست هم که شده از این کار دست می‌کشند.

اما اگر دلتان برای کره زمین می‌سوزد یا پول کافی برای خرید خنک‌کننده‌های قوی ندارید، مطمئن باشید راهکارهای دیگری هم برای خنک نگه داشتن خانه وجود دارد؛ راهکارهایی طبیعی و ساده که هم خانه را خنک می‌کند و هم هزینه‌های برق مصرفی را بالا نمی‌برد.

پس ابتدا راه‌های طبیعی را امتحان کنید؛ راه‌هایی که بدون استفاده از هیچ وسیله برقی، سرما را به خانه‌تان هدیه می‌دهد. یکی از بهترین این روش‌ها پیشگیری از جذب و دفع گرمایی است که به ساختمان می‌تابد. گرما از چند راه وارد خانه می‌شود که مهم‌ترین آن گرمای ناشی از تابش خورشید است که از پنجره‌ها و سقف وارد می‌شود.

راه دیگر، وسایل گرمایی داخل خانه است؛ وسایلی مانند اجاق گاز، آبگرمکن و فرهای برقی. برای کاهش این نوع گرما در خانه بهتر است بخصوص در ساعت‌های گرم روز کمتر اجاق گاز را روشن نگه دارید و از غذاهایی که به پخت و پز نیاز ندارند، استفاده کنید. درزها و سوراخ‌های دیوار هم یکی دیگر از راه‌های ورود گرما به خانه است که برای پیشگیری از تلنبار شدن گرما باید آنها را پوشاند.

این راه‌ها را در هر زمان و در هر نوع ساختمانی می‌شود امتحان کرد و راه‌هایی هم وجود دارند که اگر چه بسیار کارسازند، ولی بهتر است هنگام ساخت ساختمان و پیش از استقرار افراد درآن انجام شود. یکی از این راه‌ها استفاده از رنگ مناسب در نمای ساختمان‌هاست، کاری که از جذب بیش از حد اشعه خورشید جلوگیری می‌کند.

گفته می‌شود ساختمان‌هایی که پوشش بیرونی آنها تیره است، حدود 70 تا 90 درصد انرژی خورشیدی تابیده شده به سطح‌شان را جذب می‌کنند و در مقابل، ساختمان‌هایی با رنگ روشن، گرما را انعکاس می‌دهند و آن را دفع می‌کنند.

حدود یک‌سوم از گرما نیز از راه پشت بام وارد خانه می‌شود در حالی که بازتاباندن و انعکاس دادن نور تابیده شده به پشت بام هم کار آسانی نیست. بیشتر آسفالت‌ها و پوشش‌های پشت بام رنگ تیره دارند حتی پوشش‌های سفید رنگ فایبرگلاس هم 70 درصد پرتوهای تابیده شده خورشید را جذب می‌کنند.

این یعنی این‌که دفع گرما از پشت بام کار سختی است، اما با وجود این می‌شود کارهایی انجام داد. برای انعکاس نور تابیده شده به پشت بام می‌توان از پوشش‌هایی که برای سقف خانه‌های پیش ساخته استفاده می‌شود، کف‌پوش‌های سفید رنگ یا ورقه‌های فلزی استفاده کرد. آسفالت‌هایی حاوی فایبرگلاس و آلومینیوم هم وجود دارد که البته به علت کدر و تیره رنگ بودن، پرتو‌ها را کمتر انعکاس می‌دهد.

البته شاید این راه‌ها کمی هزینه‌بر و وقت‌گیر باشند و لازم باشد تا یکبار دیگر به دست‌های مبتکر خانم خانه چشم دوخت. قدیم‌ها جلوی پنجره‌ بیشتر خانه‌ها حصیر بود، چون مردم فهمیده بودند که یکی از راه‌های ورود گرما به خانه، پنجره‌هاست. این کار دیگر در حال فراموشی است، اما به آن معنی نیست که کارایی‌اش را از دست داده است.

گفته می‌شود 40 درصد از گرمای ناخواسته از راه پنجره‌ها وارد خانه می‌شود. استفاده از پوشش‌های بازتاب دهنده نور یکی از راه‌های دفع این گرماست. استفاده از این نوع پوشش روی پنجره علاوه بر خنک نگه داشتن خانه، از تابش مستقیم نور خورشید به وسایل خانه و کم رنگ شدن مبلمان، پرده‌ها و فرش هم جلوگیری می‌کند.

در بازار هم انواع متعددی از این پوشش‌ها با درجه‌های گوناگونی از تیرگی وجود دارد که با توجه به نوع آب و هوای منطقه باید نوع مناسب را انتخاب کرد. اما دقت داشته باشید اگر از پوشش‌های ثابت استفاده می‌کنید، بهتر است پنجره‌های جنوبی را با این پوشش نپوشانید تا در زمستان بتوانید از گرمای نور خورشید استفاده کنید.

اگر کسی که خانه را ساخته به فکر عایق‌بندی ساختمان نبوده و به این موضوع اهمیت نداده که عایق‌کاری، خانه را از سرما و گرما در امان نگه می‌دارد، ناامید نشوید چون گیاهانی که در دسترس ما هستند بهترین عایق‌های طبیعی به شمار می‌روند.

گیاه یک عایق طبیعی است که علاوه بر کم کردن میزان تابش نور خورشید، به طور طبیعی هوا را تصفیه می‌کند و منظره زیبایی ایجاد می‌کند. برای این کاربه طور معمول از گیاهان خودرو و محلی که به رسیدگی و توجه کمتری نیاز دارند، استفاده می‌شود. گیاهان علاوه بر جلوگیری از تابش نور خورشید، خنکی مطبوعی نیز ایجاد می‌کنند و می‌توانند دمای اطرافشان را تا 5 درجه سانتی‌گراد کاهش دهند.

حالا اگر گیاهان را در خانه‌تان قرار دادید و پارچه‌های پشت پنجره‌ای را هم نصب کردید، اما هنوز خانه به حد دلخواهتان خنک نشده روش نصب سایبان را هم تجربه کنید.

سایبان‌ها با جذب یا بازتاب نور خورشید از ورود آن به خانه به میزان قابل توجهی جلوگیری می‌کنند. نصب سایبان در هر دو سطح خارجی و داخلی پنجره مفید است، اما سایبان‌های خارجی به علت این که گرما را پیش از برخورد با پنجره دفع می‌کنند، مناسب‌تر و موثرترند. هنگام نصب سایبان باید با توجه به شرایط آب و هوایی و تعداد دفعات باز کردن پنجره نوع مناسب را انتخاب کرد. نصب سایبان مناسب، دمای داخل خانه را تا 11 درجه سانتی‌گراد کاهش می‌دهد و جذب گرما را در پنجره‌های جنوبی تا 65درصد و در پنجره‌های شرقی تا 77 درصد کاهش می‌دهد. به یاد داشته باشید سایبان‌های براق و رنگ روشن بیشتر گرما را دفع می‌کنند. به این نکته هم توجه کنید که بهتر است سایبان با پنجره، زاویه 45 درجه داشته باشد و طول آن نیمی از ارتفاع آن را بپوشاند.

گردآوری : پایگاه اینترنتی پرشین وی

www.persianv.com

صداقت

در سال ۲۵۰ پیش از میلاد در چین باستان شاهزاده ای آماده ی تاج گذاری شد. اما بنا به قانون باید اول ازدواج می کرد.

از آنجا که همسر او ملکه ی آینده می شد باید دختری را پیدا می کرد که بتواند کاملا به او اطمینان کند. با مرد خردمندی مشورت کرد و تصمیم گرفت تمام دختران جوان منطقه را دعوت کند و دختری را که سزاوار ازدواج است انتخاب کند.

خانم پیری که سالها در قصر خدمت کرده بود. ماجرا را شنید و به شدت غمگین شد. دختر او عاشق شاهزاده شده بود. وقتی به خانه برگشت و ماجرا را برای دخترش گفت. تعجب کرد چرا که دخترش گفت او هم به آن مهمانی خواهد رفت.

خانم پیر با اندوه گفت: دخترم می خواهی آن جا چه کار کنی؟ آنجا فقط زیباترین و ثروتمندترین دختران دربار حضور دارند. این فکر جنون آمیز را از سرت بیرون کن! می دانم که رنج می کشی اما رنج را به جنون تبدیل نکن.

و دختر پاسخ داد: مادر عزیزم نه رنج می برم و نه دیوانه ام می دانم هرگز مرا انتخاب نمی کند اما این فرصتی است که دست کم یک بار نزدیک شاهزاده باشم. این خوشحالم می کند . می دانم سرنوشتم چیز دیگری است.

شب وقتی دختر به قصر رسید زیباترین دختران با زیباترین لباس ها و زیباترین جواهرات آنجا بودند.

شاهزاده در میان درباریان ایستاد و شرایط رقابت را اعلام کرد:

- به هر یک از شما دانه ای می دهم کسی که بتواند در عرض ۶ ماه زیباترین گل را برای من بیاورد ملکه ی آینده می شود.

دختر دانه را گرفت و در گلدانی کاشت و از آنجا که مهارت چندانی در باغبانی نداشت با دقت و بردباری زیادی به خاک گلدان رسید زیرا فقط دلش می خواست زیبایی گل به اندازه عشقش باشد و به نتیجه کار اهمیتی نمی داد.

سه ماه گذشت و هیچ گلی سبز نشد. دختر هر چیزی را امتحان کرد با کشاورزها و کارگرها صحبت کرد. راههای مختلف گلکاری را به او آموختند اما هیچکدام از این راهها نتیجه نداد. هر روز احساس می کرد از رویایش دورتر شده اما عشقش مثل قبل زنده بود.

سرانجام شش ماه گذشت و هیچ گلی در گلدانش سبز نشد. با اینکه چیزی برای نمایش نداشت اما می دانست در آن دوران چه قدر زحمت کشیده بنابراین با مادرش صحبت کرد که بگذارد در روز موعود به قصر برود. در دلش می دانست این آخرین ملاقات با معشوق است و دلش نمی خواست به هیچ دلیلی در این دنیا آن را از دست بدهد.

روز ملاقات فرا رسید. دختر با گلدان خالی اش منتظر ماند و دید همه ی دختران دیگر نتایج خوبی گرفته اند: هر کدام گل بسیار زیبایی به رنگ ها و شکل های مختلف در گلدان خود داشتند.

لحظه ی موعود فرارسید. شاهزاده وارد شد و هر کدام از گلدان ها را با دقت بررسی کرد. نتیجه را اعلام کرد. دختر خدمتگذار همسر آینده ی او بود.

همه ی حاضران اعتراض کردند و گفتند که شاهزاده درست همان کسی را انتخاب کرده که در گلدانش هیچ گلی سبز نشده است.

شاهزاده دلیل انتخابش را توضیح داد:

این دختر تنها کسی است که گلی را به ثمر رسانده که او را سزاوار همسری امپراطور می کند. گل صداقت. همه ی دانه هایی که به شما دادم عقیم بودند. امکان نداشت گلی از آنها سبز شود.

شادی و عشق

مومنی نزد موشه دکوبرین روحانی رفت و گفت:

- « روزگارم را چگونه بگذرانم تا خداوند از اعمال من راضی باشد؟»

روحانی پاسخ داد: «تنها یک راه وجود دارد: زندگی با عشق. »

چند دقیقه بعد، شخص دیگری نزد او رفت و همین سوال را پرسید.

«تنها یک راه وجود دارد: زندگی باشادی. »

شخص اول تعجب کرد:

« اما به من توصیه‌ی دیگری کردید، استاد! »

روحانی گفت: « نه، دقیقا همین توصیه را کردم. »

Funny pictures

با تشکر از همکار عزیزم خانم پشاآبادی

چرا رویگردانی از رویکرد ارزشیابی سنتی؟

در نظام ارزشیابی موجود که مقیاس فاصله‌ای (0-20) بسیار رایج است، پدیده‌ای شکل گرفته است که می‌توان فشار نهادی برای کسب نمره نامید. به سخن دیگر، بر اساس رویکرد کاهش گرایانه نظام ارزشیابی تحصیلی، پیشرفت تحصیلی را در موفقیت در پاسخ به تعدادی سؤال امتحان خلاصه می‌نمایند و آن‌را بر اساس مقیاس فاصله‌ای صفر تا بیست، اعلام می‌نماید. پیشرفت خلاصه و کاسته شده است در نمره و نمره، نماد پیشرفت است. به همین علت کسب نمره، بسیار حساس و سرنوشت ساز است. به ‌گونه‌ای که به‌صورت یک فشار نهادینه در آمده است. دانش‌آموز از ناحیه والدین، جامعه، مدرسه و معلم برای کسب نمره در فشار است و همچنین مدرسه و معلم برای این امر از ناحیه بخش‌های دیگر جامعه تحت فشار نمره قرار دارند. به هر حال همه به گونه‌ای سرگرم و دل‌مشغول نمره هستند. این فشار برای کسب نمره، آثار نامطلوبی بر فرآیند آموزش و یادگیری در مدرسه و کلاس درس دارد.

نتیجه فرآیند یاددهی و یادگیری را در نمره خلاصه کردن، آسیب‌های زیادی را بر جای می‌گذارد و عملاً باعث می‌شود که کودکان و نوجوانان ما از تجربه‌های مفیدی که می‌توانند در حین زندگی آموزشگاهی داشته باشند، محروم نماید.

 این وضعیت شبیه افسانه‌ای است که کوئیلو در داستان کیمیاگر نقل می‌کند که:

 کاسبی پسرش را نزد مرد فرزانه‌ای که در قصر زیبایی زندگی می‌کرد، فرستاد تا راز خوشبختی را از او بیاموزد. ‍مرد فرزانه به دقت به دلیل ملاقات پسرک گوش داد، اما به او گفت در آن لحظه فرصت ندارد تا راز خوشبختی را برایش توضیح دهد. به او پیشنهاد کرد نگاهی به گوشه و کنار قصر بیاندازد و دو ساعت بعد برگردد. بعد یک قاشق چایخوری به پسرک داد و دو قطره روغن در آن ریخت و گفت: علاوه بر آن می‌خواهم از تو خواهش بکنم همچنان که می‌گردی این قاشق را در دست بگیر و نگذار روغن درون آن بریزد. پسرک شروع کرد به بالا و پایین رفتن از پلکان قصر، و در تمام آن مدت چشمش را به آن قاشق دوخته بود. پس از دو ساعت به حضور مرد فرزانه بازگشت. مرد فرزانه پرسید: « فرش‌های ایرانی تالارهای غذاخوری را دیدی؟ باغی را دیدی که ایجادش، ده سال وقت استاد باغبان را گرفته است؟ متوجه پوست نوشته‌های زیبای کتابخانه‌ام شدی؟ »  پسرک، شرم‌زده اعتراف کرد که هیچ ندیده است، تنها دغدغه او این بود که روغنی که مرد فرزانه به او سپرده بود نریزد.

کودکان ما مانند پسرک کاسب این افسانه، چندان دغدغه نمره را دارند و تحت فشار نمره از سوی جامعه و خانواده و مدرسه هستند که از فرصت‌های تربیتی مدرسه به خوبی استفاده نمی‌کنند و یا به عبارتی، اجازه استفاده از آن فرصت‌ها را به آن‌ها نمی‌دهند.

 این باعث ناکارآمدی نظام آموزشی و کاهش کیفیت یادگیری و بی‌حاصل شدن تجربه‌های یادگیری آموزشگاهی می‌شود. کودکان ما چنان دغدغه نمره را دارند و چنان تحت فشار نمره از سوی جامعه و خانواده و مدرسه هستند که نمی‌توانند تجربیات سودمندی در کلاس و مدرسه داشته باشند و به همین سان مدرسه و معلم، تحت فشار همین نمره، ناتوان از فراهم نمودن فرصت‌های تربیتی ارزشمندی هستند که کودکان می‌توانند در مدرسه داشته باشند. والدین رشد و بالندگی کودکانشان را در نمره می‌بینند و دیگر تجربیات سودمند را نادیده می‌گیرند. این نادیده گرفتن، آسیب‌های ناگواری برای نظام آموزشی دارد. این رویه را نمره‌گرایی یا بیست‌گرایی می‌نامند که به یک عنصر فرهنگی تبدیل شده است.

منبع:گروه بهبود و کیفیت بخشی به ارزشیابی

مغز

شاید شما هم شنیده باشید که می گویند مغز ما دقیقا مثل کامپیوتر فوق العاده پیشرفته ای است که ما از آن تنها برای اصلاح متون استفاده می کنیم. ما خیلی کم از آن برای فکر کردن کار می کشیم و در واقع تنها 10 تا 20 درصد از ظرفیت مغزمان را به کار گرفته ایم و 90 درصد دیگر که توانایی تله پاتی یا دیگر فعالیت های ماوراء الطبیعه را دارد، بلااستفاده مانده است. جالب است بدانید که این موضوع حقیقت نداشته و تنها یک افسانه است.

**مغز، عضوی فعال و خارق العاده است :

مغز ما انسان ها 2 درصد از وزن بدن مان را تشکیل می دهد و با این حال 25 درصد از قند و 20 درصد از اکسیژن بدن به مغز می رسد. در واقع مغز از میلیاردها نورون تشکیل شده است که برای مبادله اطلاعات با هم از پیام های عصبی و شیمیایی کمک می گیرند. تاکنون تحقیقات بی شماری انجام شده تا بتوان فعالیت مغزی را اندازه گیری کرد و نشان داد که کدامین بخش از مغز انسان غیرفعال است. پیشرفت های اخیر در حوزه تصویربرداری پزشکی نشان داده است که تقریبا تمامی مغز انسان فعال بوده و تنها مراکز فعال در شرایط گوناگون تغییر می کنند، یعنی برحسب نوع فعالیتی که انسان انجام می دهد برخی نقاط مغز فعال تر بوده و جریان خون در آنها شدیدتر می شود.

سوالی که شاید در اینجا مطرح شود این است که آیا نخبگان از مغزشان بیشتر استفاده می کنند؟

جواب خیر است. در واقع آنها به شیوه ای متفاوت از مغز کار می کشند. میزان توانایی هوشی هر فرد به ارتباطات سریع بین نورونی بستگی دارد.

**افسانه از کجا شکل گرفت؟در سال های دهه 30، محققان دریافتند که مغز 4 برابر سلول های عصبی، سلول حامی دارد. به همین دلیل روزنامه ها به سرعت نوشتند که ما تنها از 20 درصد مغزمان برای تفکر استفاده می کنیم. این جمله خیلی سریع زبان به زبان چرخید و تغییر شکل داد و «برای تفکر» از درون آن حذف شد. در واقع مغز ماهیچه نیست و به طور مرتب در شرایط گوناگون تحریک شده و فعالیت دایمی دارد. محیط عامل اصلی تحریک کننده مغز است و ما برای زندگی از تمام آن بهره می گیریم، گرچه برای تفکر تنها 20 درصد از آن را در اختیار گرفته ایم.

منبع: ایران دیبا