موم:
ماده ای زرد رنگ و نرم و بسیار قابل جذب است که معمولا آن را زنبور عسل حاصل می کند.
موم واژه ای فارسی است و در عربی از واژه (شمع) بدین منظور استفاده می شود. امروزه واژه شمع (به عنوان وام واژه) در زبان فارسی معنی دیگری یافته است.
موم در دمای اتاق جامد است در الکل و آب غیر محلولند و در اتر و سولفور دو کربن قابل حل می باشند و در حرارت شصت درجه ذوب می شوند. در آمریکای جنوبی نباتی با نام نخل موم یا سروکسیلین وجود دارد که موم آن را به جای موم زنبور عسل مورد استفاده قرار می دهند. استریدها و سریدهای موم بر اثر محلول الکلی پتاس صابونی می شوند و الکلهای مختلف و اسیدهای چرب تولید می کنند. الکلهایی که بدین وسیله از موم جدا شود در نباتات مختلف متفاوت است. از موم زیتون و آلو، ایپورانول استخراج می شود. در موم های پنجه دانه و الیافی که برای پارچه بافی مصرف می شود، الکل کرنوبیک و در کتان و رازک، الکل سریلیک و بالاخره در موم نباتات دیگر الکلهای دیگری وجود دارد. موم گلبرگهای گل سرخ دارای هفت نوع گوناگون از این هیدروکربن هاست.
موم دارای انواع گوناگونی است:
